இடைவெளி இல்லாது
நகர்ந்துகொண்டிருக்கும்
நாட்களுக்கிடையில் தொலைந்துபோன
என் சின்னச் சின்ன சந்தோசங்களைக்கூட
முழுதாய் மீட்டுத் தரமுடிகிறது
ஒரு குழந்தையால்…
இன்னும் மொழிகளின்
வட்டத்திற்குள் விழுந்துவிடாமல்
வெறும் சத்தங்களாலும் அழுகைகளாலும்
பல் முளைக்காத பொக்கைவாய் சிரிப்புகளாலும்
இந்த உலகத்தையே
புரட்டிப்போட தெரிகிறது அதற்கு !
நடக்கத் தெரியாத போதிலும்
தவழ்ந்தே வீட்டைச் சுற்றிவரும்
அதன் கைகளில் கிடைப்பதெல்லாம் வாய்க்குத்தான் !
ஆடியாடி பசித்து புசித்து
ஓய்ந்து என் மடியில்
சட்டென தூங்கிப்போகும் வேளைகளில்
பெருமழை பெய்து
நின்றதைப் போலிருக்கும் !
குட்டிப் பூப்போல
என்மீது தூங்கும்போதில்
கனவு கண்டு சிரிக்கும்..
இந்த வயதில் அதன் கனவுக்குள்
யார் வந்திருக்க முடியும்
கடவுளைத் தவிர…
No comments:
Post a Comment